ಬಿರುಕು
ಒಂದೇ ತಾಯಿಯ ಮಕ್ಕಳಂತೆ
ಕೂಡಿ ಆಡುತ ನಲಿದೆವು
ನೋವು ನಲಿವುಗಳನ್ನು ಹಂಚುತ
ಜತೆಗೆ ಸೇರಿ ಕುಣಿದೆವು
ಆಟ ಪಾಠ ಎಲ್ಲವನ್ನು
ಒಂದು ಗೂಡಿ ಕಲಿತೆವು
ಎಂತ ಸ್ನೇಹವದು ನಮ್ಮ ನಡುವೆ
ಇನಿತು ಇರದದರಲ್ಲಿ ಸ್ವಾರ್ಥವು
ಕಾಲಕಳೆಯುತ ಬೆಳೆದು ನಿಂತೆವು
ಜಗವು ನೋಡಿತು ನಮ್ಮನು
ಶುದ್ಧ ಸ್ನೇಹದ ಜಲಕೆ ಅವರು
ಹುಳಿಯ ಹಿಂಡುತ ನಕ್ಕರು
ಇನಿತು ಕಲ್ಮಶವಿಲ್ಲದ ನಮ್ಮ ಸ್ನೇಹವು
ಅಂದೆ ಬಿರುಕು ಬಿಟ್ಟಿತು
ಹಳದಿ ಕಣ್ಣಿನ ಜನರ ನಡುವೆ
ಸಿಕ್ಕು ಉರುಳಿತು ಸ್ನೇಹ ಸೌಧವು
ಕೃಷ್ಣ ಸುಧಾಮರ ನೆನಪಿಸುವಂತ
ನಮ್ಮ ಸ್ನೇಹವು ಬಾಡಿತು
ಮನಸಿನಾಳದಿ ಬೇರು ಬಿಟ್ಟ
ಸ್ನೇಹ ವೃಕ್ಷವು ಒಣಗಿತು
ಪಂಕಜಾ ಕೆ.
Comments
Post a Comment