ಕತ್ತಲೆ ಬೆಳಕಿನಾಟ

ಕತ್ತಲೆ ಬೆಳಕಿನಾಟ  (ಚಿತ್ರ ಕವನ)

ರಾತ್ರಿಯ ಕತ್ತಲ ಸೆರಗನು ಸರಿಸಿ

ಬೆಳಕಿನ ಕಿರಣವ ಬುವಿಯಲಿ ಹರಡಿ

ಬಂದನು ಭರದಲಿ ರವಿತೇಜ

ಭೂರಮೆಯೊಡಲಿಗೆ ಚೈತನ್ಯವ ತುಂಬಿ

ಮುಚ್ಚಿದ ಅಂಧಾಕಾರವ ಸರಿಸುತ

ಬಾಂದಳಕೆಲ್ಲಾ ಬಣ್ಣವ ತುಂಬುತ  ಬಂದ 

ನಿತ್ಯವೂ ಜಗವನು ಬೆಳಗುವನಾತ

ಕತ್ತಲು ಬೆಳಕಿನ ಆಡುತ ಲಿರುವ

ದಣಿವೆ ಇಲ್ಲದೆ ದುಡಿಯುವನೀತ

 ಭೂರಮೆಯೊಡಲನು ಪೊರೆಯುವ ದೇವ

ಮುಚ್ಚಿದ ಅಂಧಕಾರವ ಸರಿಸುವ ಧೀರ

ಚೈತನ್ಯದ ಚಿಲುಮೆಯು ಈ  ಬಾವ

ಬಡವ ಧನಿಕನೆಂಬ ಭೇದವು ಇಲ್ಲದೆ

ಎಲ್ಲರ ಮನೆ ಮನಗಳ ಒಳಗಡೆ ತೂರಿ

ತನ್ನಯ ಕಿರಣಗಳಿಂದ ನೇವರಿಸುವ ಸ್ನೇಹಿ

ರಾತ್ರಿಯ ಕತ್ತಲ ಸೆರಗನು ಸರಿಸಿ

ಬೆಳಕಿನ ಕಿರಣವ ಎಲ್ಲೆಡೆ ಚೆಲ್ಲುತ ಬರುತಿರಲು

ಮುತ್ತಿತು ರವಿಯನು ಕೇತು

ಹಿಡಿಯಿತು ಸೂರ್ಯನಿಗೆ ಗ್ರಹಣ

ಗಿಡಮರಗಳು  ಸ್ತಬ್ಧ ವಾಗುತಲಿರಲು

ಗಾಳಿಯು ತನ್ನಯ ಚಲನೆಯ ನಿಲ್ಲಿಸಿತು

ಎಲ್ಲೆಡೆ ಮುಸುಕಿತು ಮುಸ್ಸಂಜೆಯ ಕತ್ತಲು

ಕ್ಷಣದಲಿ ಆಯಿತು ಮೋಕ್ಷ 

 ಸೃಷ್ಟಿಯ ಸೊಬಗಿದು ಚೆಲುವಿನ ನೋಟ

ಬಾನಿಗೆ ಕಂಕಣ ತೊಡಿಸುವ ಆಟ

ಮೈಯನು ಮರೆಸುವ  ಅಕಾಶಕಾಯಗಳಾಟ

 

ಪಂಕಜಾ. ಕೆ